Mijmeren...
He wat is het fijn om even de tijd te hebben om stil te staan bij mijn gevoelens. Bij wat ik allemaal heb beleefd en gedeeld de voorbije week. Er gaat zoveel door me heen dat ik het niet helemaal kan vatten en er woorden aan geven. Vorige week heb ik voor het eerst sinds 5 jaar een TBr seminarie gegeven en het was zo intens. De vorige weken waren prachtig en intens maar deze keer was het van een ander kaliber. Die diepe verbinding met de mensen ervaar ik voor het eerst zo diep. Wat een groep, wat een mooie integere mensen. Ik leerde van Judith om zo snel mogelijk persoonlijk te zijn in zo een week en daarmee bedoel ik mezelf laat zien, mijn hart laat spreken en hoewel ik vaak niet to the point ben gekomen, iedereen vertelde me hoe geraakt ze waren. Dat kan ik misschien wel voor het eerst zo laten binnenkomen. Wat mijn bijdrage is geweest. De setting was ideaal. Ik heb me omringd met mensen waarbij ik het gevoel had op ze te kunnen bouwen. Ik wist dat ze er op de belangrijke momenten konden zijn als geen ander. Erna en Jo hebben ervaring met groepen en weten wat te doen als het moeilijk is, ze blijven kalm en rustig en handelen. Evren en Kathleen kwamen stage lopen als facilitator en met dit team hadden we al een TBr-sessie in het water gedaan. Daar zag ik dat het juist was. Dat ze er helemaal waren en me zouden dragen. Bij deze rebirhting-sessie was deze week bij wijze van spreken geboren.
Deze week heeft geraakt tot in het diepste van mijn ziel. Ik heb me helemaal gegeven en op mijn manier heel intuïtief gedeeld over wat in mij leeft en de deelnemers deden hetzelfde. Ik ben net als zij getransformeerd. Niet meer dezelfde. Vervuld van ontroering voel ik me. Het is zoveel groter dan mezelf wat ik heb beleefd en zoek manieren om het een plaatsje te geven in mijn dagelijks bestaan. Het lukt me nog niet. Ik heb alles gekregen wat ik verlangde in deze week en mijn verstand kan er niet bij. Hoe geef ik dit vorm? Wat doe ik hiermee. Ik zou kunnen dansen en schilderen en huilen van ontroering. Mijn hart heelt. Ik ben er. Ik leef. Ik voel. Ik barst van binnen van ik weet niet wat? Ik begrijp nu wat Judith bedoelt als ze tijdens haar weken zegt dat ze in elke week "verliefd" wordt op de groep. Zo is het. Er zijn geen betere woorden voor. Maar het is groter dan dat. Het gevoel dat ik vanbinnen heb is meer dan verliefd zijn op een groep mensen of een ademtechniek. Ik voel een diepe verbinding met het leven. Beleef alles intenser. Het is nieuw voor me. Onwennig.
De eerste twee volgende weken zijn gepland! Op dezelfde locatie. In de tempel van Erna. Ik heb er al zo veel zin in!!!!
